Na een matig jaar voor de Wii lijkt het weer helemaal goed te komen in 2010. Zo kunnen we weer een aantal mogelijke toppers verwachten. Metroid other M, Super Mario Galaxy 2 en een nieuwe Legend of Zelda zijn enkele voorbeelden die de Wii bezitters weer vrolijk moeten maken. Maar voordat we met deze titels aan de slag kunnen, staat er een andere mogelijke topper op de lijst, Red Steel 2. Het tweede deel dat eigenlijk niks te maken heeft met het eerste deel. Een nieuwe setting, een nieuwe visuele stijl en een nieuwe manier van besturen zorgen ervoor dat we een gehele andere game voorgeschoteld krijgen. De beelden zagen er heel goed uit en vooral de nieuwe besturing met de Motion Plus zorgde ervoor dat deze titel er veelbelovend uit zag. Maar helaas resulteerde deze game in een aantal aangename verrassingen en een aantal teleurstellingen.
De Kusagari Clan
Red Steel 2 speelt zich af in een klein stadje Caldera gelegen in de Nevada woestijn. Deze stad wordt al generaties lang beschermd door de Kusagari Clan. De game verteld het verhaal van een naamloze held die lid is van deze clan. Hij is vijf jaar geleden verbannen en keert nu eindelijk terug. Hij kreeg bij zijn verbanning een zwaard van zijn vader, maar dit wordt je helaas ontnomen op de dag dat je aankomt. Je hebt niet voor niets het zwaard jaren bewaard en jij gaat op onderzoek uit. Maar wat blijkt nu, de Kusagari clan is geheel verdwenen, de stad wordt overrompeld door een bende Jackals en jij bent de enige die hier iets tegen kan doen. Het verhaal past goed bij de setting en de stijl van de game. De game is namelijk een aparte kruising tussen een western met enkele technische invloeden. De visuele stijl van deze game is ook nog eens erg leuk gedaan en benut de mogelijkheden van de Wii. Je merkt helaas nog wel dat de Wii de scherpte mist van een Xbox 360 of een PS3. Ze hebben voor een soort comic book en cellshaded stijltje gekozen waardoor alles er wonderbaarlijk goed uit ziet.
In deze action adventure game zal je alles beleven vanuit het eerste perspectief. De game begint met het uitleggen van de besturing en hoe jij je wapens moet gebruiken. In Red Steel 2 heb jij de beschikking over verschillende type wapens. Er zijn maximaal 4 verschillende geweren die gedurende het spel gekocht kunnen worden. Het schieten gaat door het richten van de Wiimote op het scherm en dit werkt erg goed. Maar ondanks dat, is Red Steel geen first person shooter. Er wordt meer gebruik gemaakt van rondspringen, klauteren en het andere type wapen een katana. Het is zelfs mogelijk om de gehele game te spelen zonder een kogel af te schieten en dit is erg interessant. Zoals eerder genoemd is deze game alleen maar te spelen met de Motion Plus uitbreiding. En dit is dan ook de meest aangename verrassing van de game. Het vechten gaat erg soepel en erg snel. Je zwaait een bepaalde kant op en het zwaard volgt dezelfde beweging die jij hebt uitgevoerd. Het wordt niet één op één overgezet maar de vertraging is zo klein dat je er geen last van hebt. Ook de grote hoeveelheid aan slagen, aanvallen en combinaties zorgen ervoor dat het vechten met een zwaard geen enkel moment verveeld. Het is jammer dat dit na een paar uurtjes spelen door een paar grote tegenvallers wordt overschaduwd.
Deuren, deuren en nog eens deuren
Tussen het verhaal door zul jij missies moeten voltooien om verder in het spel te komen. Deze missies zijn erg rechtlijnig en je hoeft alleen maar de pijl te volgen. Er zit gelukkig wel enkele variatie in zoals verzamel deze voorwerpen, breng deze voorwerpen, spoor op of vernietig dit. Het zijn niet de meest originele missies maar genoeg om het spel op gang te houden. Met deze missies verdien je geld en ook met het verslaan van vijanden of het vernietigen van voorwerpen kan jij geld bij elkaar krijgen. Dit geld kun jij uitgeven om wapens te kopen, upgrades voor je zwaard of krachten te verkrijgen of nieuwe aanvallen te leren. Dit is erg goed gedaan en zorgt ervoor dat je ook werkelijk alle missies wilt voltooien. Helaas is het dan weer wel jammer dat je gedurende het spel meer afval en voorwerpen kapot aan het slaan bent dan vijanden. En je aan het eind geen mogelijkheid hebt om upgrades te kopen en je spullen tot het maximum te krijgen voor het eindgevecht. De vijanden die je tegenkomt aan het begin van het spel zijn redelijk divers en zorgen ervoor dat je elke keer weer een andere tactiek moet toepassen. Maar op de helft van het spel slaat dit om en is de diversiteit van de vijanden bereikt en worden de vijanden herhaald en hergebruikt. Dit zorgt ervoor dat het spel enorm last heeft van eentonigheid en dit is geen goed teken. Gelukkig zorgen de eindbazen dan weer voor de nodige variëteit, maar deze worden zelfs jammerlijk ook meerdere malen hergebruikt.
Daarnaast wordt er gedurende het spel zo min mogelijk gebruik gemaakt van laadschermen. Je zou zeggen dat dit een goed teken is, maar helaas. De omgevingen worden ingeladen als jij een deur opent. Voordat de deur opengaat, wordt het spel ingeladen en het kan dus gebeuren dat je soms tien seconden naar een deur staat te staren. In het spel worden er maar een aantal verschillende deuren gebruikt en als je nagaat dat er zeker honderden momenten zijn dat je door een deur moet, gaat dit snel irriteren. Ik had dan liever elke keer een ander mooi plaatje gezien met een tip. En tenslotte is toch wel het grootste nadeel de speelduur. Je kunt op medium er in een kleine zeven uur doorheen gaan en dit is toch wel erg aan de korte kant. Er is namelijk geen extra content zoals een multiplayer, behalve dan een challenge modus, waar jij de missies uit de singleplayer nog eens over kan doen.
Red Steel 2 zorgt hierdoor voor een aantal aangename verrassingen en een aantal teleurstellingen. De graphics zien er erg goed uit en het vechten met de Motion Plus werkt als een trein. Ook het upgraden van je voorwerpen is een leuke toevoeging. Helaas heeft het spel aan de andere kant te maken met veel eentonigheid, herhalingen en onoriginele missies. Er zijn weinig verschillende vijanden, je staat te lang voor deuren te wachten en de speelduur is ook nog eens kort. Daarmee komt het spel net onder een gemiddelde score terecht en weet de game het net niet waar te maken.