Samen op de bank een game spelen blijft voor vele spelers de ultieme manier om een game te beleven. Helaas is voor veel spellen de lokale multiplayer een extraatje die er op het laatste moment aan toegevoegd wordt of als alternatief moet functioneren voor het gebrek aan online ondersteuning. Maar aan de andere kant zijn er weinig spellen die zich volledig focussen op de pure ervaring van samen op de bank een game spelen en erkennen dat een game met zijn tweeën de enige manier is om een game te spelen. Josef Fares is een voorvechter van co-op spellen. Een game designer die volledig in het co-op concept geloofd en na de twee spellen Brothers: A Tale of Two Sons en A Way Out, komt hij via zijn eigen studio met de derde titel It Takes Two. Een game waarbij tien jaar werken aan co-op games zijn vruchten lijkt af te werpen. De game komt namelijk als een totale verrassing en is nu al één van de beste game ervaringen dit jaar.
Een fantasievol verhaal met een ware les
It Takes Two is co-op game die volledig en alleen met zijn tweeën gespeeld moet worden. De twee voorgaande spellen richtten zich op twee broers en twee gevangene en dit keer hebben we te maken met een koppel, May en Cody. Door deze setup is dit een game die je gemakkelijk met je partner, vriend of kind speelt en daardoor lekker toegankelijk is. May en Cody lijken maar geen tijd voor elkaar te kunnen maken en elk moment dat ze samen zijn brengen ze ruziënd door. Ze staan op het punt om te gaan scheiden en delen dit aan de eettafel met hun dochter, Rose. Voor Rose is dit natuurlijk geen leuk nieuws en ze rent naar het tuinhuisje met twee zelfgemaakt poppen en een boek over de liefde onder haar arm. Na het lezen van het boek doet Rose huilend een wens dat haar ouders weer vrienden worden. Het lijkt er eerst op dat de game een zwaar en serieus thema neemt en hier iets te hard op in zet. Maar vanaf dit moment verandert de game gelukkig van toon en hebben we te maken met een game die op vele momenten grappig en hilarisch is, schrikbarend en op vele momenten zelfs vreemd. De wens zorgt er namelijk voor dat haar ouders omgetoverd worden in deze zelfgemaakte poppen en May en Cody kunnen deze wens alleen terugdraaien door samen te werken.
Het eerste level speelt zich af in het tuinhuisje en doordat de poppen lekker klein zijn, doet dit denken aan een film als Honey, I shrunk the Kids of Ant-Man. Een simpele schuur bevat nu vele obstakels als verfblikken, planken en gereedschap. In de basis is It Takes Two een puzzel platformer, waarbij je heerlijk vlot van de ene naar de andere kant kunt bewegen. De besturing is super strak en gebalanceerd en doet denken aan de fluïditeit van een game als Super Mario Sunshine waarbij je al je acties met gemak combineert. En dit zou op zichzelf al een goede ervaring zijn, de eerste puzzel laat je bijvoorbeeld een paar tot leven gekomen zekeringen verzamelen om een schakelaar van stroom te voorzien. Maar It Takes Two claimed niet zonder reden dat het de game is met de meeste game mechanieken. De spelers krijgen namelijk met een noodgang een hoop nieuwe opties en speciale vaardigheden toegewezen, waarbij samenwerking natuurlijk altijd centraal staat.
Belachelijk veel acties en mogelijkheden in één game
May krijgt als eerste een hamer en Cody een spijker. Cody kan deze spijker met grote snelheid gooien en May kan aan deze spijkers hangen. Cody kan deze spijkers gebruiken om voorwerpen, zoals muren, vast te zetten en May kan de hamer weer gebruiken om glazen voorwerpen kapot te slaan. Het leveldesign zorgt ervoor dat deze acties meteen ten volle benut worden en moet er meteen fanatiek geplatformd en gepuzzeld worden. Daarnaast bevat het eerste level ook nog vele andere extra’s die de spelers uitdagen om de obstakels op creatieve manieren te overwinnen. Van draden waar je op een Ratchet & Clank manier overheen kan sliden tot aan stofzuigers waarmee je zowel voorwerpen als de spelers zelf kunt opzuigen en lanceren. Het is belachelijk hoeveel nieuwe elementen de ontwikkelaar weet te verwerken in een enkel level. En nog indrukwekkender, zo goed als elk element is succesvol, werkt perfect en wordt op frisse manieren gebruikt die je niet eerder hebt gezien. Al deze elementen komen zelfs op een interessante manier samen in de twee eindbazen die het eerste level rijk is. Het gekke en fantasievolle komt hier dan ook meteen naar boven. Van het opzuigen van de oogballen van een gevaarlijke tot leven gekomen antieke stofzuiger tot het laat exploderen van een boze rode gereedschapskist, de game stopt de speler in een achtbaan die niet ophoudt tot de speler de eindcredits bereiken.
Wonderbaarlijk is het eerste level nog het meest normaal. In het tweede level kom je in aanraking met eekhoorns die in een oorlog zijn verwikkeld met de wespen en het vermoorden van een olifantenknuffel op een gruwelijke manier in een paar levels later staat nog steeds op mijn netvlies gebrand. In de 11/12 uur dat de game lang is, is elk level volledig anders en memorabel. Er moet gezegd worden dit is een game waarbij je eindelijk ziet wat de next-gen generatie kan beteken qua visueel spektakel. De wereld zit vol detail, het ontwerp van de vele personages zijn kleurrijk en interessant en het gebrek aan laadschermen zorgt voor een vloeiende ervaring. De game is tot in de puntjes uitgewerkt en het valt dan ook zeker op als er net iets niet zo lekker werkt. Zo zijn 3D modellen van de drie mensen niet geweldig, met name de scenes met de dochter vallen tegen. Het boek over de liefde komt ook tot leven in de vorm van een Spaanse stereotype van een love guru die tegen het racistische aan zit. Het is dan ook jammer dat dit karakter elk level terugkomt om je een paar lessen mee te geven. We keken elkaar regelmatig hoofdschuddend aan als het boek weer tevoorschijn kwam.
Mini-games en leuke gesprekken
Elk level bevat dan ook vele nieuwe puzzels, mogelijkheden en vele mini-games die de spelers natuurlijk samen kunnen spelen. In It Takes Two is er namelijk niks te verzamelen en om de speler toch een reden te geven om rond te kijken, zitten de levels vol met vele verstopte mini-games. De diversiteit hier is indrukwekkend en zorgen voor een leuke onderbreking tussen de chaos en het wilde verhaal. Ook leuk om te horen hier zijn de gesprekken tussen May en Cody. De voice-acting hier is erg goed en het voelt erg natuurlijk aan hoe de personages gedurende de gehele game tegen elkaar praten om de speler een band met ze op te bouwen. Bovendien bevat de game een hoop leuke easter eggs van de Rainbow Road uit Mariokart tot de duim omhoog van Terminator 2, opletten en luisteren wordt hier dan ook zeker beloond.
It Takes Two is hiermee een geweldige game die een aanrader is voor iedereen die een persoon in zijn nabije omgeving gek genoeg krijgt om de game achter elkaar uit te spelen. Het samenwerken voelt hier ten alle tijden leuk en slim aan. Beide spelers hebben altijd iets interessants te doen en zo hoort het. De besturing is soepel en zelfs voor de minder fanatieke gamer is dit een game die je zo kunt oppakken. Bovendien is deze game technisch tot de puntjes uitgewerkt. Visueel is het een enorm spektakel, de voice-acting is geweldig en de grote hoeveelheid mogelijkheden, mini-games en diversiteit zijn super indrukwekkend om te zien. De eerste echte must have op de nieuwe generatie en na het uitspelen wissel je gewoon van personage en speel je de game nog een keer.
Origineel artikel gepubliceerd op: www.evilgamerz.com