De Tom Clancy franchise begint onderhand flink groot te worden met veel diverse games in diverse genres. Ze hebben ook gekozen voor het arcade vlieg sim genre wat toch een moeilijk genre blijkt te zijn. Hoe kun je een arcade vlieg sim maken die divers en gedurende de gehele game interessant blijft. Want in het echt is er weinig diversiteit te ontdekken: rondvliegen, vliegtuigen neerhalen en punten verkennen. Het eerste deel van de H.A.W.X. serie had dan ook veel minpunten en werd matig onthaald. Ze komen nu met het tweede deel en wederom vragen we ons af of deze game uiteindelijk bij de top behoort van de Tom Clancy franchise of toch het kleine broertje blijft van de toppers.
Diverse piloten
In HAWX 2 hebben ze iets te veel gekeken naar het verhaal van Modern Warfare 2, want we hebben nu wederom te maken met een verhaal verteld via diverse hoofdpersonen, Russische, Britse en Amerikaanse piloten, die diverse opdrachten moeten uitvoeren op diverse locaties. Wat er eigenlijk aan de hand is, wordt niet echt duidelijk op deze manier en dat is toch wel jammer. Een kritiekpunt wat ook bij Modern Warfare 2 naar voren kwam. Er zijn enkele oorlogen die jij moet tegengaan en diverse terroristen organisaties moet jij bestrijden. Ik had veel liever gezien dat we een verhaallijn van één piloot voorgeschoteld kregen en we dus meer inzicht kregen in het leven van de piloot. Nu heb je weinig gevoel over de noodzaak van jouw succes gedurende de missies, een enorme gemiste kans als je het mij vraagt. Gelukkig is de presentatie van het tweede deel enorm verbeterd in vergelijking met het eerste deel. De intro filmpjes ogen veel dynamischer, er is veel meer te zien en de menuutjes ogen verzorgder. Ook zijn er meer tussenfilmpjes te zien, wordt er meer tegen je gesproken en worden er ook enkele kleine referenties gemaakt naar andere Tom Clancy games en dat is toch wel leuk om te zien.
De game bevat een singleplayer waarin jij in diverse missies een verhaal afloopt. HAWX 2 is eigenlijk moeilijk te omschrijven tot welke soort type game het behoort. De game is namelijk geen simulator, want de hoeveelheid raketten die je bij je draagt zijn enorm en je hoeft je zeker niet druk te maken over brandstof of andere belangrijke zaken. Aan de andere kant is de game niet arcade, omdat er veel onderdelen gelimiteerd zijn en de game de realistische kant nastreeft. Ze proberen de balans op te zoeken tussen deze twee genres om een leuke game te creëren die iedereen kan oppakken, maar toch nog enige realistische elementen bevat. Dit lukt ze toch erg goed. De missies die je voorgeschoteld krijgt na een erg duidelijke tutorial zijn helaas niet divers genoeg om je de gehele tijd te vermaken en de herhaling te voorkomen. Ze hebben gelukkig wel de vlieg missies afgewisseld met missies waar jij vanuit een drone gebieden moet bespioneren of raketten moet afvuren om zo iets meer diversiteit aan te brengen. Je ziet van deze hoogte je troepen en soldaten minuscuul op beeld en jij moet ze helpen door punten te selecteren en vijandelijke troepen uit te schakelen. Dit is zeker op het begin erg interessant, maar na de zoveelste spioneer missie is het nieuwe er wel af en begint de herhaling toe te slaan. Je kunt je dus afvragen of dit wel een gewild onderdeel is in een dergelijke game.
Maar het vliegt nog steeds erg lekker
Het onderdeel wat ze alsnog erg goed doen is het vlieg onderdeel. Je kunt lekker wild rondvliegen met de diverse straaljagers en iedereen kan dit gemakkelijk oppakken. De uitdaging zit hem dus al snel in het goed mikken en uitschakelen van diverse punten en dit is zeker erg vermakelijk. Het locken van raketten en obstakels ontwijken werkt allemaal als een trein. De AI van de vijanden is aanzienlijk verbeterd in vergelijking met deeltje één waardoor je nu meer in dogfights terecht komt en ze ook raketten ontwijken en flares gebruiken. Je zult nu ook niet meer in de oneindige rondjes om elkaar vliegen terecht komen en dat is toch wel mooi om te zien. Maar toch mist de game iets gedurende het spelen en dat is toch wel de fun factor. De game weet niet echt te vermaken en is dus echt voor de mensen die iets hebben met simulatie games of straaljagers. De game ziet er namelijk erg goed uit als je rondvliegt, mits je niet al te laag gaat vliegen natuurlijk. Ze hebben veel details in de vliegtuigen gestopt en er zijn een hoop diverse bestaande vliegtuigen in de game te vinden, het is dus mooi dat ze een free flight modus erin hebben gestopt zodat jij de omgevingen kunt bekijken. De extra’s maken HAWX 2 eigenlijk een interessante titel en dit zit hem dan in de multiplayer, survival modus, arcade modus (waarin ze leuke uitdagingen hebben gestopt) en de co-op modus. De co-op modus zorgt er nu ook voor dat je niet afhankelijk bent van de AI van je wingman en andere piloten. Ze hebben soms erg veel moeite met het klaren van een opdracht en ben jij toch echt de bepalende factor in de missies. Je verdient ook nog eens ervaringspunten gedurende de game zodat jij in levels kunt stijgen en kleine extraatjes kunt unlocken.
HAWX 2 is een game die mij persoonlijk weinig doet. Hij mist net die fun factor en de herhaling slaat na een aantal missies snel toe. Het verhaal is niet interessant genoeg om door te spelen en de gameplay gedurende de dogfights zijn net niet gevarieerd of intensief genoeg om de je voor een lange tijd te boeien. Het is dus vooral een game die jij elke keer een korte tijd speelt om even te genieten van de omgeving met een lekker soundtrack eronder. Want er komen toch wel eens spectaculaire beelden voorbij en de game vliegt erg lekker weg. Ook is de presentatie van de menu’s en tussenfilmpjes erg goed. Vond je deeltje één leuk dan zijn er veel verbeteringen doorgevoerd en zal deze game zeker niet tegenvallen. Maar is dit een topper in de Tom Clancy franchise? Dat is helaas niet het geval, ze zullen dan toch veel moeten verbeteren en de game meer gameplay elementen moeten geven.