Voor het maken van een game is het tegenwoordig niet meer nodig om een groot team achter je te hebben staan. Er zijn meerdere voorbeelden van succesvolle titels die zijn gemaakt door een enkel persoon. Stardew Valley, Minecraft, Braid en Fez zijn een klein deel van een lange lijst titels volledig gemaakt door een enkele ontwikkelaar. En hoewel veel van deze titels er geweldig uit zien, hebben ze toch slimme keuzes moeten maken op visueel gebied. Het in de buurt komen van een AAA titel en dan met name in 3D blijkt vaak net een stap te ver. Maar Bright Memory Infinite van de maker FYQD-Studio moet hier de uitzondering zijn. Het belooft een volledige FPS ervaring vergelijkbaar met de meest recente titels van dit jaar waar honderden mensen aan werken. De eerste impressie is erg indrukwekkend, maar wat is de catch?
Een B actiefilm in China
De inleiding van Bright Memory Infinite speelt zich af als een slechte B actiefilm. In de nabije toekomst volg je een agent, Shelia, die spontaan een zwart gat tegenkomt. Dit zwart gat zorgt voor diverse onverklaarbare bovennatuurlijke gebeurtenissen. Plotseling zit er een Chinese legergeneraal uit het verleden achter je aan en natuurlijk kan er een geheime organisatie, die het je moeilijk maakt, niet ontbreken. Kortom het verhaal doet er totaal niet toe, het zorgt er voor dat we een hoop pracht en praal op het scherm voorgeschoteld krijgen. De game is gemaakt in Unreal en alle effecten die aanwezig kunnen zijn, zijn hier aanwezig. De Chinese omgevingen en levels zitten vol wind en water effecten, waardoor de game er zelfs op niet de meest nieuwe machines er erg goed uit. Zelfs de diverse animaties van het gebruik maken van de diverse geweren zien er super strak uit. De grote diversiteit aan vijanden, zowel moderne soldaten, legereenheden uit de oudheid en enorme eindbazen gebaseerd op figuren uit de Chinese mythologie zitten vol details. Dit klinkt natuurlijk erg goed, maar er is een catch. Waar veel games meestal een campagne bevatten van minimaal 5-6 uur, is deze game met zo’n 2 uur net zo lang als een film.
De game probeert in die twee uur een grote diversiteit aan gameplay te bieden aan de speler en slaat daar op sommige momenten zelfs in door. In de kern is het een FPS, maar door de toevoeging van een zwaard en een magische vuist, zul je deze drie soorten wapens moeten afwisselen om de vijanden zo snel mogelijk te verslaan. De standaard soldaten kun je met een paar schoten of een enkele zwaardaanval onschadelijk maken. De grotere vijanden en eindbazen daarentegen zijn enorme kogelsponzen en vragen om meer afwisseling tussen de verschillende geweren en handwapens. Als je de game als een standaard first person shooter ziet, dan zul je niet de volledige game ervaren. Met je zwaard kun je namelijk vijanden de lucht in slaan om zo een moment te creëren om ze kapot te schieten. En door op het juiste moment te verdedigen, kun je projectielen terugslaan naar de oorspronkelijke eigenaar. Je magische vuist daarentegen kan vijanden naar voren trekken om ze vervolgens met een enkele druk op de knop te laten exploderen. Er is genoeg keus en lijkt een beetje op de game Bulletstorm van een paar jaar terug. De soldaten uit de oudheid en de grote eindbazen zijn erg tof om tegen te vechten, maar ze lopen haast in alle gevallen gewoon recht naar je toe. Sommige hebben schilden of gooien projectielen recht naar voren, maar de aanpak blijft vaak hetzelfde. Ik had dan ook liever gezien dat de vijanden verschillende speelstijlen uitlokken bij de speler.
Racen, stealth en quick time events
Het schieten en vechten met je zwaard en vuist is het grootste onderdeel met de meeste spektakel. En het is dan ook jammer dat in een korte game als dit er toch geprobeerd is om de “vaste” elementen van een actiegame mee te nemen. Zo zijn er een drietal momenten dat je ineens op een knop moet drukken tijdens een cut-scene en doe je dit niet, resulteert dit meteen in een game over scherm. Ook het korte racegedeelte van een paar minuten voelt erg middelmatig aan en valt uit elkaar als je een verkeerde kant opstuurt. Maar het verplichte stealth stuk is het slechtste onderdeel van deze game. Na het spektakel van al je verschillende aanvallen, vallen de stealth aanvallen erg tegen en het gebrek aan keuzes in hoe je langs de vijanden sluipt, maakt dit het minst interessante onderdeel van de game. Deze vele minder goed uitgewerkte extra’s halen de algehele kwaliteit van het eindproduct naar beneden. Zo komt het nog wel eens voor dat een deur pas geopend kan worden als je alle vijanden hebt verslagen, ook als ze ergens aan de andere kant van de kaart staan. Lijkt het klimmen alsof de game elke keer een cut-scene afspeelt en verdween er ook een tweemaal een boot vol vijanden waardoor ik genoodzaakt was om het level te herstarten. Het was dan weer wel tof te zien dat er een stuk afspeelt op de vleugel van een vliegtuig in de lucht, wat je alleen maar kunt verwachten in een gekke actie film.
Bright Memory Infinite is hiermee een game die je beter kunt vergelijken met een bezoekje aan de bioscoop. Je bezoekt niet de grootste blockbuster van het jaar, maar je kiest een willekeurige actiefilm omdat er niks anders op dat moment draait. Simpel vermaak die vooral visueel iets moois op het beeld tovert. De voice-acting is niet geweldig, het verhaal is niet belangrijk en de actie is zelfs een beetje voorspelbaar. Dit betekent niet dat de game slecht is, het is leuk voor die 2 uur lang. Je verlaat de bioscoopzaal met een glimlach op je gezicht. Maar daar blijft het dan ook bij.
Origineel artikel gepubliceerd op: www.evilgamerz.com