Op het gebied van online gaming zijn we de laatste jaren flink gegroeid. Zo is multiplayer een losstaand genre geworden en hebben we steeds vaker te maken met games die zich volledig richten op die geweldige online ervaring. Ignition komt met Blacklight: Tango Down een game die leunt op het succes van Modern Warfare en de multiplayer ervaring biedt zonder het onnodige singleplayer gedeelte die sommige mensen niet eens aanraken. Daarnaast is het een game die je alleen maar kunt downloaden via Xbox Live of PSN voor klein bedrag, 1200 Microsoft punten, wat neerkomt op zo’n 15 euro. PR technisch klinkt dit natuurlijk erg interessant, maar kunnen ze die multiplayer ervaring evenaren zoals andere triple A titels die op dit moment leveren?
Iets in de toekomst
Blacklight: Tango Down heeft een onderliggend verhaal. Deze is via de pers kanalen naar buiten gebracht, via de comic en is op het internet te vinden. In de nabije toekomst is er een speciale eenheid opgericht die de naam Blacklight draagt. Deze eenheid wordt uitgestuurd op zoek naar een missende militaire organisatie, waardoor ze in een oorlogsgebied terecht komen. Daarnaast is er ook een virus losgelaten op de populatie waardoor deze veranderen in agressieve en gewelddadige vijanden. Er is dan ook nog eens een paramilitaire groep die uit is op macht en de president hebben vermoord. Een enorm verhaal lijkt het, maar in de game is er niks van terug te vinden en wordt er niks uitgelegd waarom je bepaalde acties uitvoert. Het is een vreemde manier van verhalen vertellen en vele mensen zullen dus ook niks weten van de onderliggende gedachte van deze game. Een gemiste kans, omdat het er in ieder geval op leek dat er veel moeite in het verhaal en het universum was gestoken. Aan de andere kant draait een multiplayer game niet om het verhaal en de singleplayer aspecten en komen we dus op het gameplay gebied.
De multiplayer van Blacklight: Tango Down is het beste te vergelijken met Modern Warfare, waarmee de actie snel is, de kogels veel schade doen en de game een realistisch beeld probeert te geven van het oorlog voeren. De game speelt erg lekker, de geweren voelen solide aan en je pakt hem zo op als je Modern Warfare of andere vergelijkbare games hebt gespeeld. De mogelijke acties zijn ook zo goed als hetzelfde en ze zitten daarnaast ook nog eens op dezelfde knoppen. De basis zit dus erg goed in elkaar, maar biedt weinig nieuws. De grootste twee vernieuwingen zijn een HRV en de minigames om punten te activeren. De HRV (Hyper Reality Visor) geeft je de mogelijkheid om door muren te kijken, vijanden te spotten en belangrijke punten te vinden. Dit lijkt op het eerste gezicht erg handig, maar je bent als je het gebruikt enorm kwetsbaar en je kunt verder niks doen. In de praktijk gebruik je hem weinig, voornamelijk doordat de actie zo snel en intens is. De tweede toevoeging de minigames bleek uit het interview met de Lead Designer een enorme toevoeging te zijn. Maar wederom is de toevoeging klein en zorgt dit voor iets meer spanning tijdens het activeren of veroveren van een punt. Na een paar keer dit gezien te hebben, is de nieuwigheid geheel weg en is het soms erg vervelend omdat niet alle minigames even snel uit te voeren zijn. Daarnaast worden de minigames niet uitgelegd en moest ik bij één minigame eerst een flinke tijd alle mogelijke knoppencombinaties uitproberen omdat dit geheel niet duidelijk was. Voordeel is dan weer dat als je ze eenmaal weet, je ze snel kunt uitvoeren.
De standaard modi en co-op
De modi die in deze game zitten, zijn de standaard modi die we kennen van de meeste multiplayer FPS games. We hebben deathmatch, team deathmatch, last man standing, last team standing, domination, retrieval (capture the flag) en detonation (search and destroy). Dit zijn de meest favoriete game modi en ze hebben de juiste keus gemaakt om deze allemaal erin te zetten. Ik had alleen wel graag nog één unieke mode gezien, waarmee deze game zich onderscheidt van andere FPS. Deze modi worden gespeeld op 12 maps, waarmee de game een redelijk aantal levels bevat. Ze spelen zich allemaal af in steden, waardoor ze wel erg op elkaar lijken. Maar het grootste minpunt is het level design. Ten eerste zijn de spawnpoints vast en heb je een grote kans dat, als je net weer gespawnt bent, je een kogel tussen je ogen gemikt krijgt. Ook lijkt er weinig logica in de levels te zitten en zijn er weinig kenmerkende punten in de maps. De graphics van deze game kunnen zich niet meten met een Bad Company of een Modern Warfare, maar het doet goed zijn best met zijn grote van 700 mb, wat ook de beperkte textures verklaart en het gebrek aan details. Daarnaast is er ook een co-op modus (Black Ops), die aanvoelt als een verplicht nummertje. De AI is dramatisch en door het gebrek aan verhaal en enige motivatie valt er weinig te beleven in deze co-op. Enige voordeel is dan weer dat knallen met een paar vrienden erg leuk kan zijn.
Het onderdeel waar de game weer wel erg uitgebreid en goed in elkaar zit, is het levelsysteem. Gedurende de game verdien je ervaringspunten die je laten stijgen in rank. Ga je omhoog dan speel je meer onderdelen voor je shotgun, SMG, assault rifle en sniper rifle vrij. Dit is redelijk uitgebreid, je kunt namelijk flink wat nieuwe onderdelen erop zetten en dit geeft je een motivatie om verder te spelen. Het is dan weer wel jammer dat je niet heel veel vrij speelt als je een rank omhoog gaat, waarmee er weinig valt te ontdekken of uit te proberen. Dit uitproberen en ontdekken is aanwezig in de vorm van tags. Deze tags zijn vergelijkbaar met perks en geven je unieke eigenschappen. Enige grote nadeel is dan weer wel dat je deze tags vrijspeelt met je speelstijl en het erg onduidelijk is wanneer je ze vrijspeelt. Dit kan namelijk variëren van headshots tot aantal keren springen. De game wordt dus leuker naar mate je verder komt en geeft je meer leuke wapens. Ze hebben enkele leuke granaten erin zitten die we nog nooit eerder gezien hebben. Zo geeft één granaat je een blue screen zodat je een paar seconden niks ziet en zorgt een andere voor een brei aan pixels waardoor je zicht vermindert wordt.
Het idee achter Blacklight: Tango Down is erg interessant. De multiplayer ervaring van een AAA titel leveren in de vorm van DLC voor een kleine prijs. De basis zit erg goed in elkaar en het levelsysteem is interessant genoeg om je te laten spelen. Helaas is het level design niet geweldig, zorgt de beperkte grote voor grafisch een mindere ervaring en bevat de game eigenlijk weinig nieuws. De vraag is dus of deze game je kan lokken om een Modern Warfare of een Bad Company te laten liggen. Als je echt geheel bent uitgekeken op deze games wel, maar als dit nog niet het geval is dan kan Blacklight: Tango Down je niet plezieren. Interessant voor de mensen die iets anders willen spelen, want dan is deze gehele game even duur als drie nieuwe levels bij Modern Warfare en dat is toch wel erg mooi.