In 2009, het jaar van de lancering van de eerste film, kwam Ubisoft met Avatar: The Game. Een game die de speler de keuze gaf om als Na’vi of als mens te spelen. Hoe interessant ook de keuze, het gaf spelers maar een half spel om als Na’vi in Pandora rond te lopen. Met Avatar: Frontiers of Pandora gooit Ubisoft het over een andere boeg. De game focust zich volledig op de Na’vi en geeft de speler een enorme rijke openwereld om te ontdekken. Dit is de game voor Avatar fans, wat Hogwarts Legacy is voor Harry Potter fans. Helaas moet de speler in Avatar: Frontiers of Pandora een stuk harder werken om tot het plezier te komen wat deze enorme game te bieden heeft.
Betoverende wereld
Je zou het haast vergeten door de erg lange introductie van deze game met de vele nieuwe personages dat de grootste hoofdrol in de game voor de wereld Pandora is weggelegd. Ubisoft en Massive Entertainment heeft met filmmaatschappij van James Cameron samengewerkt om de wereld die we kennen van het witte scherm direct over te zetten naar de game. Dit zorgt er niet alleen voor dat Pandora er erg mooi uitziet op de Playstation 5, maar ook rijk, gedetailleerd en levend aanvoelt. Alles beweegt in de bossen, er zijn grote hoeveelheden vreemde dieren te vinden en zelfs de planten reageren op magische manieren op de speler. En hoewel het even duurt voordat je wordt losgelaten in de jungle, is het moment dat je voor het eerst een stap zet een hoogtepunt. Al dit pracht en praal heeft helaas wel een keerpunt, het is een stuk moeilijker te zien waar je allemaal wel en niet op kunt klimmen. En dat is toch wel even wennen van een ontwikkelaar waar het bewegen door de vele openwerelden in veel gevallen het sterkste onderdeel is.
De game probeert een hoop aan de speler in de eerste minuten uit te leggen. Als een jong Na’vi kind word je ontvoerd en opgevoed door de RDA. De RDA zijn de slechteriken die alles op alles zetten om de zeldzame grondstof Unobtanium te winnen. Hierdoor heb jij je hele leven tussen de mensen opgesloten gezeten op een legerbasis van de RDA. Door gebeurtenissen in de eerste film weet je te ontsnappen in een cryokamer en vijftien jaar later word je wakker rond de tijd van de tweede film. Dit vormt de basis voor het verhaal, waarin je probeert te ontdekken wat het betekent om Na’vi te zijn en probeer je op alle manieren de RDA dwars te zitten. In de basis is dit de perfecte manier om de speler langzaam de geschiedenis en gebruiken van deze wereld te leren. Maar door de grote hoeveelheid extra informatie, komt het erg ingewikkeld over. Het duurt zeker tien minuten voordat je ook maar een knop hoeft in te drukken en je eerste stappen sluipend door metalen buizen spelen zich anders af dan je zou verwachten van een game in Pandora. De makers maken het zich erg moeilijk en dit blijft helaas niet bij het verhaal.
Je eerste missie
De eerste opdracht die je als speler krijgt is om een RDA-fabriek uit te schakelen. Deze fabrieken vergiftigen de omgeving en dit is dan ook te zien aan de grijze fauna en flora om deze fabrieken. Het vinden van de elementen die je moet vernietigen, gebeurt hier niet via een grote hoeveelheid pijltjes op een kaart of op het scherm. Je zult je Na’vi zintuigen moeten inschakelen door een knop in te drukken. Alles wordt dan een stukje blauwer en de belangrijkste voorwerpen om je heen worden met een paarse gloed aangegeven. Het grote voordeel hier is dat je in deze game nooit het gevoel hebt dat je simpelweg naar het volgende pijltje aan het rennen bent. Het gebruiksgemak door de kleuren is helaas wat minder. De wereld om je heen is al erg kleurrijk en het gebeurt daardoor nog wel eens dat je iets mist. Een groter verschil had dit alles een stuk makkelijker gemaakt. Het is een gedurfde keuze om de opdrachten lekker open te houden en de speler een richting op te sturen. Het kan erg frustrerend zijn, maar je zult hierdoor wel veel meer van de wereld verkennen. Ik kwam op deze manier op plekken die ik anders nooit had gevonden.
Eenmaal aangekomen bij de fabriek kun je dan eindelijk je Na’vi krachten en wapens inzetten. Met een pijl en boog kun je met gemak de soldaten uitschakelen. De mechs en helikopters zijn een ander verhaal, deze vragen extreme precisie met pijl en boog om ze snel uit te schakelen. Gelukkig kun je een hoop andere wapens vinden die het een stuk makkelijker maken. Zo kun je bommen en granaten gooien, maar zijn er ook shotguns en machinegeweren te vinden die speciaal gemaakt zijn voor de Na’vi. En hoewel je de mogelijkheid hebt om rond te sluipen, probeert de game je toch een stuk agressiever te laten spelen. Het sluipen is erg handig om een basis eerst te verkennen en de moeilijkste vijanden te vinden. Deze als eerste uitschakelen zal enorm helpen om daarna met veel geweld de rest aan te pakken. De game probeert hier het wiel niet opnieuw uit te vinden en knalt dan ook erg lekker weg. De game is zeker niet makkelijk, maar beloont de speler als deze elke situatie met iets meer strategie aanpakt.
Heel veel gadgets
De game zit bomvol met vele mechanismes en gadgets. Dit was dan ook de grootste verrassing, want je verwacht niet zo snel dat je een hoop technologie tot je beschikking hebt. Zo kun je elektriciteitskabels volgen met een scanner, panelen hacken en zul je hints moeten oplossen om verder te komen. Je moet hier in veel gevallen de uitleg goed lezen, want het is niet altijd even duidelijk hoe je een gadget moet gebruiken. Het verbinden van diverse hints is bij verre het moeilijkste onderdeel en kan ervoor zorgen dat je compleet vast komt te zitten. Dit systeem werkt zelfs zo slecht dat ik een berg twee keer had beklommen zonder succes om er vervolgens achter te komen dat ik eerst twee voorwerpen had moeten aanraken aan de voet van deze berg.
De Na’vi elementen zijn gelukkig een stuk duidelijker en in veel gevallen ook leuker. Het moment dat je met een Ikran weet te verbinden, kun je deze mooi inzetten om overal heen te vliegen. Je zult hier ook heel veel voorwerpen en materialen moeten verzamelen, maken of bereiden om betere wapens en outfits te kunnen maken. Je level of kracht hangt dan ook af van de wapens en outfits die je bezit. Probeer je een quest te voltooien een level boven je huidig level dan zul je een moeilijke tijd tegemoet gaan. De vele clans die je kunt vinden in Pandora kunnen je hier helpen en je zult regelmatig materialen moeten ruilen om toegang te krijgen tot de beste materialen. De bomen en planten hangen vol met stukken fruit en de mini-game om ze te plukken maakt erg mooi gebruik van de adaptive triggers. Het maakt helaas wel van iets simpels weer iets redelijk ingewikkelds.
Ingewikkeld en interessant
Avatar: Frontiers of Pandora is een lastige game om te beoordelen. De wereld van Pandora is uitermate geschikt voor een openwereld game en het conflict tussen de Na’vi en de RDA zorgen ervoor dat er genoeg te doen is voor de speler. De game ziet er geweldig uit en de soundtrack van de film knalt uit je speakers. De momenten waar alle elementen perfect in elkaar klikken, geven de speler een extreem rijke spelervaring. De game bevat helaas wel een hoop verschillende elementen die je als speler met veel frustratie moet ontdekken. De eerste tien uur zijn dan ook ingewikkelder dan nodig. Zelfs het menu om je huidige collectie materialen in te zien oogt ingewikkeld. Maar het moment dat je de vele elementen een keer hebt gezien, weet waar alles zit, begin je de game beter te begrijpen. Dat is het moment dat je echt veel plezier begint te beleven aan deze game. Het is dan ook zo jammer dat je eerst flink wat uurtjes moet werken in deze game om op dat punt uit te komen.