Het laatste deel in de Alone in the Dark serie is alweer een gehele tijd geleden in de winkels verschenen. Daarom is het ook niet zo gek dat Atari en Eden Games ervoor hebben gekozen om Alone in the Dark in een nieuw jasje met diverse nieuwe gameplay elementen te steken. Het vijfde deel in de Alone in the Dark serie belooft met een sterk verhaal, Hongaars koor en talloze frisse ongeziene elementen iets nieuws te bieden. Ik was in ieder geval erg benieuwd naar deze survivalhorror game en dan in het bijzonder naar het verhaal en de gameplay mogelijkheden. Atari heeft in ieder geval veel vertrouwen in deze game en nu maar eens kijken of dit terecht is.
Edward is terug van weggeweest
In het vijfde deel keert Edward Carnby terug en mogen we wederom met hem aan de slag gaan. Maar vanaf de eerste seconde van de game blijkt al meteen dat Edward Carnby flink in de problemen zit. Je wordt ten eerste versuft wakker en vreemde mannen willen je van kant maken, maar dit is nog niet alles. Op het moment dat deze mannen je blijkbaar willen voorzien van een extra gaatje breekt de hel los. Vreemde bewegende scheuren, aardbevingen en instortend Manhattan zijn het gevolg en jij bent de persoon om dit op te lossen. Om nog meer van het verhaal te verklappen zou zonde zijn, maar over het verhaal is zeker goed nagedacht en in deze game ijzersterk uitgewerkt. De sfeer, de verlichting en het camerawerk sleuren je meteen in het interessante verhaal. Een leuk maar naar mijn mening overbodige toevoeging is de mogelijkheid om delen van het spel over te slaan. De makers proberen hierbij de game aan te laten voelen als een serie, waarbij jij kunt bepalen welke aflevering je bekijkt. Dit is een leuke toevoeging voor de mensen die niet echt door willen zetten of even snel wat onderdelen van het spel willen zien. Bovendien is het filmpje wat laat zien wat er vooraf ging erg handig als je een tijdje de game niet meer gespeel hebt. Maar ik vind dit helaas een overbodige toevoeging, maar gelukkig hoef je deze mogelijkheid niet te gebruiken en is er een limiet in hoeverre je kunt doorspoelen. Dus blijft het bij een leuk extraatje.
Het verhaal en de sfeer in deze game zijn dus ijzersterk. Zeker de soundtrack van deze game verdienen mijn complimenten. Er zijn maar weinig games die een dergelijk goed uitgewerkte soundtrack hebben. De muziek past uitstekend bij de sfeer van de game en het Hongaarse koor levert uitstekend werk. Ook de graphics mogen er wezen met hier een daar wat enkele schoonheidsfoutjes. Dit allen tezamen zorgt voor een enorme drijfveer om door te gaan en om meer te willen weten wat er nou aan de hand is. Deze drijfveer is helaas iets te vaak nodig, omdat de game op bepaalde punten iets te veel steken laat vallen.
De besturing doet weinig goeds
Het grootste minpunt aan deze game is toch wel de besturing en dan voornamelijk de stroefheid ervan. Ten eerste moeten we Edward en de camera besturen met het linker pookje. En dit werkt vaak niet echt lekker. Het draaien gaat enorm stroef en de draaicirkel is door deze besturing enorm groot. Daarnaast is het niet altijd even snel genoeg, zeker als er vijanden rondom je heen rennen. Ik had liever gezien dat we de camera met het rechterpookje konden besturen. Dit rechterpookje wordt nu gebruikt voor het besturen van slagwapens en voorwerpen die je in je handen hebt. En dit werkt ook niet goed. Wederom reageert alles niet snel genoeg en moet je vaak bepaalde bewegingen meerdere malen opnieuw doen, omdat je het te snel doet of te langzaam. De mogelijkheid om te wisselen van derde persoon naar eerste persoon is leuk bedacht, maar in eerste persoon reageert alles wederom erg traag. Ik mis die snelheid die we tegenwoordig zien in shooters en het zou erg handig zijn geweest op bepaalde punten in de game. De besturing hebben ze naar mijn mening iets te ingewikkeld gemaakt en had van mij wat simpeler gehouden mogen worden. Ook het autorijden in de game werkt niet al te lekker en had toch zeker iets beter uitgewerkt kunnen worden. De besturing laat dus zeker te wensen over, maar op ten duur went het toch wel bepaalde onderdelen van de besturing. De vraag is alleen blijf jij zo lang doorspelen totdat je het onder de knie hebt of haak je af door de stroeve besturing.
Heet, heter, heetst
In deze game zal je met diverse vijanden te maken krijgen en om de vijanden voorgoed uit de weg te ruimen, zal dit moeten gebeuren met vuur. Je kunt in deze game op talloze manieren vuur gebruiken, een aantal voorbeelden zijn flessen met benzine, vuurkogels en autotanks lek steken. Daarnaast kun je talloze voorwerpen in je omgeving oppakken en gebruiken. Dit is vaak erg goed uitgewerkt, maar voelt soms een beetje erg geforceerd aan. Zeker omdat en aantal mogelijkheden erg veel moeite kosten om te gebruiken. Je moet om bijvoorbeeld een plakbare fles benzine te maken erg veel voorwerpen bij je dragen. Je hebt een fles, plakband en benzine nodig. En om aan benzine te komen moet je een autotank lek prikken met een mes of schroevendraaier. Dus één van deze twee heb je dan ook nog eens nodig. En meestal heb je deze voorwerpen niet bij je of in ieder geval eentje ervan niet. Helaas biedt je inventory net te weinig plek om al deze spullen in geruime hoeveelheid bij je te dragen. De manier van het weergeven van je inventory is echter wel erg leuk en origineel gedaan. Je kijkt nu niet in een saai menuutje, maar in je eigen jas en selecteert zo je spullen. Het verslaan van je vijanden kan dus op veel manieren en je geweer en slagwapens zul je het meeste gebruiken. De game biedt erg veel mogelijkheden om je vijanden een kopje kleiner te maken en biedt enorm veel diversiteit aan gameplay elementen. Dit is dan ook een van de weinige positieve punten van de gameplay en besturing. De game is helaas erg rechtlijnig en geeft je niet enorm veel vrijheid. Ook is er soms erg veel onduidelijkheid wat er nou moet gebeuren. Ik heb bijvoorbeeld een deel van de game zeker vijftien maal over moeten doen, omdat ik gewoon niet wist wat ik moest doen. De uiteindelijke oplossing was nou ook niet echt duidelijk en wat ik nou uiteindelijk goed deed was achteraf ook erg onduidelijk. Duidelijkere instructies waren soms wel handig geweest.
Alone in the Dark is een game die veel potentie had, maar het helaas niet allemaal benut. De besturing en soms vergezochte gameplay elementen zorgen ervoor dat je sneller zult afhaken. Ook het leveldesign laat soms te wensen over. Maar het verhaal, de sfeer, de diversiteit aan mogelijkheden en grappige inventory laten toch ook een positieve kant zien van deze game. Een game met twee kanten wat er dus ook voor zorgt dat deze game gemiddeld scoort.