Soulslinger: Envoy of Death komt net uit early access en de ontwikkelaar heeft zeker niet stilgezeten. Na meer dan een jaar in early access wordt deze roguelike first-person shooter eindelijk gelanceerd. De game combineert een snelle arena-shooter met Soulslike-invloeden in een donkere western-fantasie setting. Je stapt in de laarzen van een naamloze revolverheld die in opdracht van de Dood zielen moet redden. Klinkt serieus? Dat valt best mee. De revolverheld heeft flink wat humor en voert leuke gesprekken met de Dood. Dit zorgt ervoor dat je al snel wilt weten wat het hiernamaals allemaal te bieden heeft.
Een handje helpen
In Soulslinger speel je als een gevallen ziel die als hulpje van de Dood aan de slag moet. Je krijgt van de Dood de opdracht een kartel uit te schakelen en de zielen in te leveren van iedereen die je in Limbo tegenkomt. Dit doe je natuurlijk door alles overhoop te schieten wat ook maar enigszins beweegt. Het verhaal wordt verteld tussen de missies door, maar ook tijdens het knallen is onze revolverheld geen moment stil. De game neemt zichzelf niet al te serieus, en dat werkt hier zonder problemen. Het mogelijk eentonige rondknallen wordt zo mooi doorbroken door onze spraakzame held. Hiermee wordt er veel stijl en sfeer toegevoegd aan een genre dat zich meestal erg serieus neemt. De makers houden het gelukkig kort, en dankzij de beperkte hoeveelheid cutscenes blijft het tempo hoog. Je weet dat je niet al te lang hoeft rond te hangen om de achtergrond van de diverse karakters te leren kennen in de thuisbasis Haven.
De gameplay van Soulslinger is zoals je zou verwachten. De levels bestaan uit willekeurig gegenereerde arena’s met willekeurige vijanden en beloningen. Voltooi je een arena succesvol, oftewel, zijn alle vijanden omgezet tot as, dan krijg je de beloning van die arena. De arena’s zijn klein, waardoor runs niet aanvoelen als lange marathons. Na het voltooien van een arena krijg je de keuze tussen een paar verschillende soorten arena’s, waardoor je elke keer weer het gevoel hebt dat je invloed hebt op wat je volgende beloning gaat worden. De beloningen bepalen uiteindelijk het soort build dat je probeert samen te stellen.
Een aantal pistolen
Je hebt keuze uit een handvol wapens, met een pistool, shotgun en handkanon als de belangrijkste variaties. Elk wapen voelt anders aan, en in combinatie met de verschillende upgrades met vuur-, bliksem-, gif- en bloedschade kun je hier flink experimenteren. De wapens voelen elk krachtig aan, en door een active reload-systeem uit Gears of War is het knallen tactisch en vloeiend. De vijanden vragen ook om niet te veel accuraatheid, waardoor je al snel het gevoel hebt dat je het goed doet. De basis in Soulslinger staat dan ook als een huis, maar speel je de game wat langer, dan beginnen er hier en daar wat scheurtjes zichtbaar te worden.
Het grootste kritiekpunt zit in de eindbazen en de AI van de vijanden. De eindbazen worden op leuke manieren afgewisseld met grote golven vijanden, maar doordat de eindbazen enorme kogelsponzen zijn, heb je het na tien minuten rondjes draaien al wel snel gezien. Slim ontwijken of springen wordt hier ook weinig aangemoedigd, de levels zijn hier vaak net te klein, waardoor ik bij de tweede eindbaas echt duizelig werd na het grote aantal rondjes draaien rondom de eindbaas. De kleinere vijanden rennen in veel gevallen recht op de speler af, waardoor je snel in de speelstijl van oude shooters als Serious Sam, Quake of Duke Nukem terechtkomt.
Upgrades in stijl
De wereld van Soulslinger is stijlvol opgebouwd. De western-invloeden zijn overal: stoffige steden, spookachtige vlaktes, mysterieuze ruïnes. Dit is een toffe combinatie en grafisch mag de game er zeker wezen. De game bevat wel een flinke stoffige filter, waardoor de vooropgenomen cutscenes er wat pixelig uitzien. Doodgaan hoort er hier dan ook bij, en je kunt dan in je thuisbasis drie belangrijke acties uitvoeren. Er is een skilltree die erg simpel is, hier zouden de makers zeker meer kunnen toevoegen. Je kunt upgrades aanschaffen bij een totem, waarvoor je elke keer verschillende hoeveelheden grondstoffen moet verzamelen. Je hebt hier geen keuze, waardoor je gewoon blind op de upgradeknop drukt totdat je niks meer kunt upgraden. Deze upgrades zijn echt nodig voor de moeilijke eindbazen, en het is jammer dat de speler hier weinig keuze in heeft.
De workshop geeft je de mogelijkheid om nieuwe wapens te bouwen en accessoires samen te stellen en te upgraden. Dit werkt simpel en duidelijk, maar je bent wel redelijk afhankelijk van de grondstoffen die je willekeurig tegenkomt in de arena’s. Er zijn dan ook veel speciale arena’s die interessante voordelen bieden, maar ook nadelen. Zo kun je bij een piraat blauwdrukken aanschaffen en tijdelijke upgrades, kun je met de Dood een weddenschap maken voor een groot voordeel dat ook met een groot nadeel komt, en kun je via een speciale dimensie een shortcut nemen naar de eindbaas. Maar deze dimensie bevat meer vijanden en biedt ook meer uitdaging. Dit alles zorgt ervoor dat geen minuut echt saai is en je de game met plezier tot het einde wilt uitspelen.
Hel of hemel?
Soulslinger: Envoy of Death is een frisse mix van genres die verrassend goed samenkomen. Alles werkt. De wapens zijn fijn om mee te spelen, het progressiesysteem is logisch en de interface is duidelijk. Je kunt merken dat de makers met veel passie aan deze game hebben gewerkt. De western-fantasie mix is fris, en door de leuke gesprekken tussen de Dood en onze revolverheld ga je hier met plezier door grote hoeveelheden arena’s. Ondanks de beperkte wapenselectie en het feit dat de game niet overal veel keuze geeft, voelt het geheel tof aan. Soulslinger is stijlvol, uitdagend en bloederig vermakelijk.