Antonblast gaat terug naar de jaren negentig toen de PC de plek was voor kleurrijke 2D platformers. De explosieve chaos van Antonblast is een mengelmoes van de gekke humor van Earthworm Jim, de snelheid en platformactie van Jazz Jackrabbit, en het destructieve leveldesign van Wario Land. Maar waar die klassiekers vaak balans vonden in hun gekte, lijkt Antonblast op alle vlakken de eerdergenoemde titels voorbij te knallen. De vraag is dan ook of de speler zonder kleurscheuren deze wilde ervaring kan overleven.
Een hamer en dynamiet
In Antonblast speel je als de boze Dynamite Anton of zijn wilde collega Annie. Beide personages delen dezelfde gekke moves. Gebruik de Mighty F’n Hammer om obstakels, vijanden en kratten te slopen in een reeks vreemde werelden. Dynamite Anton is namelijk niet zo blij omdat Satan zijn geliefde drankverzameling heeft gestolen. De lokale casino-eigenaar Brulo heeft ook een appeltje te schillen met de duivel en helpt Anton dan ook graag met het voorzien van een hoop handige voorwerpen. Het verhaal slaat eigenlijk nergens op en wordt dan ook met een reeks gekke cut-scenes afgewisseld die doen denken aan de tijd dat Cartoon Network nog alleen maar handgetekende cartoons afspeelde.
De game bevat maar liefst 12 levels, inclusief diverse eindbazen, die elke 20-30 minuten lang zijn om volledig te doorlopen. Het is mogelijk dat je delen mist of dat je een fout maakt en je een level nog een keer moet spelen om alle verzamelvoorwerpen te vinden. Het kan wel soms frustrerend zijn als je een sprong mist en je hierdoor een level moet herstarten om alle voorwerpen te verzamelen. Elk level is op dezelfde manier ingedeeld. Je plaatst eerst explosies, je vindt je drank en vervolgens moet je zo snel mogelijk ontsnappen tijdens een happy hour gedeelte voordat het gehele level ontploft. Deze aanpak zorgt er niet alleen voor dat de game flink wat uurtjes aan speelplezier bevat, maar moedigt spelers ook aan om meerdere routes te verkennen en elk hoekje van de levels te doorzoeken. Elk level eindigt hoe dan ook op een explosieve en gehaaste manier.
Gekke moves
Net als Wario gebruikt Anton zijn brute kracht in plaats van klassieke sprongen om obstakels en vijanden te overwinnen. Het vraagt dan ook even wat oefening om al deze moves op de juiste manier in te zetten. Je hebt namelijk vier verschillende knoppen die elk iets anders doen afhankelijk van de volgorde waarin je ze indrukt. Je hebt hierdoor een ram aanval, een hamerdraai, een bowlingbal rolbeweging en een tandenknarsende grondslag. Het tempo ligt hoog doordat Anton een versnelling meekrijgt als je succesvol een vijand raakt met een aanval. Het leveldesign helpt hier ook zeker waardoor je niet het gevoel hebt dat het oneerlijk aanvoelt of je ineens voor een onmogelijk stuk sprongen staat. De knoppen op het toetsenbord zijn wel wat moeilijker snel op te pakken doordat de acties naast elkaar geplaatst zijn. Met een controller heb je hier minder moeite mee en helpen de snelle instructies beter dan met het toetsenbord.
Het gevoel van controle is een tweesnijdend zwaard in Antonblast. De razernij waarmee Anton door levels dendert is even indrukwekkend als frustrerend. In rustige momenten kun je experimenteren met de snelle bewegingen, maar bij hectische secties, zoals het Happy Hour-einde van elk level, vallen de wat lastige besturing meer op. Dit maakt het soms lastig om precieze platformsecties goed te doorstaan zonder hier en daar wat frustratie te voelen. Veel van moves blokkeren ook andere moves en kunnen niet gecanceld worden, waardoor je soms een grotere fout maakt dan je zou willen. Het tweede level, die zich in het riool afspeelt, geeft iets meer ruimte met de toevoeging van een robotvis, waarmee je door heen water heen kunt racen. Dit en de kanonsecties roepen warme herinneringen op aan Donkey Kong Country die deze game ook zeker heeft geïnspireerd. Elk level zit in ieder geval bomvol met toffe actie en momenten.
Ga voor de Nintendo Switch versie
Hoewel de gameplay erg veel indruk maakt, laat de technische kant van Antonblast nog wat te wensen over op de PC. De game ondersteunt veel resoluties niet waardoor je al snel geforceerd wordt om de game in een kleine window te spelen. Spelers met een ultrawide worden volledig genegeerd en kunnen zelfs moeite hebben om de game in een groter scherm te spelen. Gelukkig is de ontwikkelaar actief bezig met verbeteringen. Een recente update voegde extra tips toe voor de knoppen die je moet indrukken, wat de steile leercurve enigszins verlaagt. Deze aandacht voor verbeteringen biedt hoop dat Antonblast na de release nog meer zal voldoen aan de verwachtingen van de spelers.
Met zijn overdreven cartoonstijl, chaotische gameplay en knipogen naar klassieke platformers weet Antonblast een unieke indruk achter te laten. Het mist misschien wat finesse in de controles en technische ondersteuning, maar de combinatie van nostalgie en originele ideeën maakt het een titel om uit te proberen. Als je genoten hebt van het recent uitgekomen en al even gestoorde Pizza Tower, dan is de kans groot dat Antonblast je ook weet te bekoren. De demo is nu beschikbaar op Steam, dus probeer het zelf en ontdek of deze wilde rollercoaster iets voor jou is.