Naast het feit dat mijn Nintendo Wii alweer een flinke tijd staat stof te happen, is dit ook helaas het geval met mijn Nintendo DS. Dit komt ten eerste doordat er erg weinig goede games voor deze platformen uitkomen en Nintendo zelf eigenlijk de enige is die kwaliteit kan garanderen en afleveren. Hierdoor komen er erg weinig games uit, maar gelukkig als er games uitgebracht worden, zijn het ook die echte ‘must-have’ pareltjes. Denk dan aan Mario Galaxy, Super Smash Bros Brawl, Mario Kart DS en nu ook The Legend of Zelda: Phantom Hourglas. The Legend of Zelda: Phantom Hourglas voor de Nintendo DS borduurt verder op het verhaal, stijl en systeem van The Legend of Zelda: The Windwaker. Voor velen was deze game een nieuw begin in de Zelda reeks en zeker een must-have voor op je Gamecube. Ik was dan zeker ook erg nieuwsgierig of deze game in de buurt kan komen van zijn voorganger en of het mijn DS mooi schoon en stofvrij houdt.
Een bijzondere zandloper
De Phantom Hourglas borduurt, zoals ik al zei, verder op de Windwaker. Ook het verhaal sluit naadloos aan op zijn voorganger. Link bevindt zich aan het begin van het verhaal op het welbekende piratenschip wanneer ineens een Ghost Ship voorbij komt varen en prinses Zelda meeneemt. Jij gaat er achteraan maar faalt jammerlijk. Je wordt zonder wapens, items en vrienden wakker op een strand en je kunt het waarschijnlijk al raden: er staat weer een volledig avontuur op jou te wachten. Je zult je wederom over zee, land en door dungeons moeten verplaatsen om achter deze Ghost Ship te kunnen gaan. Opvallend is dat het centrale punt van de game één dungeon is op het eerste eiland. Je zult deze dungeon, Hourglass Castle, verschillende keren moeten doorkruisen om zo meer te weten komen over het Ghost Ship. In het Hourglass Castle zul je de Phantom Hourglass moeten gebruiken om deze veilig te kunnen doorkruisen, omdat deze plaats het leven langzamerhand uit je zuigt. In je avonturen zul je je zandloper ook kunnen uitbreiden waardoor je langer de tijd hebt om de dungeon te doorkruisen. Een verfrissend element, wat nieuwe gameplay met zich meebrengt. Voor de rest een erg doorsnee Zelda verhaal, maar daar wordt gelukkig de game niet slechter van.
Naast het bekende verhaal en verschillende elementen is deze game toch niet een simpele kloon van de Windwaker. Want deze game benut de mogelijkheden van de Nintendo DS volledig. De game is namelijk ten eerste volledig gestuurd met de stylus. Dus slaan, lopen, springen en items gebruiken gebeurt allemaal met de stylus. Dit werkt allemaal erg goed en erg vlot, hoewel het rollen soms slecht werkt, werkt de rest zelfs makkelijker dan voorheen. Want het gooien van de boemerang en werpen van bommen gaat nu nog exacter dan voorheen. Ook het feit dat je nu aantekeningen kunt maken op de kaarten, maakt deze game een stuk toegankelijker. Wel is er nog een klein minpunt bij deze besturing ten eerste kan je het alleen met de stylus besturen en ten tweede als je te lang speelt krijg je verschrikkelijk veel pijn in je pols. Je wordt hierdoor erg gedwongen om deze besturing te gebruiken, waardoor waarschijnlijk sommige mensen zullen afhaken en je de game ook niet zo lang kan spelen als je maar wilt. Naast de touchscreen mogelijkheden heeft de DS ook nog een microfoon. Dit wordt erg slim gebruikt doordat je bijvoorbeeld erin moet blazen om kaarsen uit te blazen of om te schreeuwen naar mensen die achter een gesloten deur zitten. Allemaal erg slim en leuk bedacht.
Wederom varen in een bootje
De stijl in deze game en de muziek is zo goed als overgenomen uit de Windwaker. Dit stijltje werkt erg goed op de DS en ziet er voor DS maatstaven erg goed uit. Ook zijn Link en de andere personages goed uitgewerkt en goed te herkennen. Ook is de boot weer terug in dit deeltje en dit keer zelfs beter uitgewerkt dan voorheen. Het grootste minpunt bij de Windwaker was namelijk dat het varen zo eentonig en saai was. Ze hebben dit opgelost om ten eerste er een automatische piloot in te zetten, zodat je rustig kunt schieten en niet de gehele tijd naar voren hoeft te drukken. Ook liggen de eilanden minder ver van elkaar, waardoor het varen een stuk korter en sneller werkt. Het grootste minpunt van de Windwaker hebben ze hierbij goed opgelost. Ook is het mogelijk om je boot flink aan te passen qua uiterlijk en mogelijkheden, wat net dat beetje extra toevoegt.
Maar het moeilijkste punt om te beoordelen omtrent deze game is wel de moeilijkheidsgraad en de ‘echte’ vernieuwingen die erin zitten. Want zoals alle andere Zelda games zijn er meestal erg weinig vernieuwingen en alleen maar meer toevoegingen en kleine verbeteringen. Dit hoeft niet slecht te zijn, maar voor de echte Zelda-fans kan het nu wel heel erg herhaaldelijk aanvoelen. Je zult dezelfde puzzels moeten oplossen, je items op een soortgelijke manier gebruiken en de eindbazen op een herkenbare manier verslaan. Voor de mensen die nog nooit een Zelda game gespeeld hebben is de game nu redelijk goed te behappen en zeker een aanrader. Maar voor de Zelda-fans kan deze game iets teveel van hetzelfde zijn en erg makkelijk of zelfs te makkelijk aanvoelen. Maar gelukkig is dit een ‘echte’ Zelda game en geen slechte spin-off. Waardoor het zeker tientallen uren speelplezier garandeert.
The Legend of Zelda: Phantom Hourglass is een erg goede DS game geworden. Ten eerste zijn de tientallen uren die je in deze game kan steken al zeldzaam in vergelijking met andere DS games en ten tweede is alles gewoonweg erg goed uitgewerkt. Helaas voelen sommige onderdelen voor de mensen die Zelda kennen erg hetzelfde aan, waardoor de game soms erg makkelijk is. Maar gelukkig zijn er genoeg verfrissende elementen aan deze game toegevoegd en werkt het varen nu wel erg leuk en snel. Waarmee het voor elke DS bezitter een aanrader is.