Het is alweer vijf jaar geleden dat Mario + Rabbids Kingdom Battle uitkwam voor de Nintendo Switch. In Kingdom Battle werden de gekke konijnen van Ubisoft gecombineerd met bekende Nintendo karakters in een turn-based actie avonturenspel. De XCOM geïnspireerde gameplay was makkelijk op te pakken, de kleurrijke humor zorgde voor een toffe ervaring en de twee werelden sloten naadloos aan. Een geweldige start van een nieuwe game franchise en het is dan ook erg tof om te zien dat we een vervolg krijgen genaamd Mario + Rabbids Sparks of Hope. Het tweede deel neemt voor het grootste deel de formule over, maar maakt een paar welkome aanpassingen die resulteren in enorme verbeteringen.
Red de Sparks!
De Rabbids en Nintendo helden worden tijdens een rustige dag overvallen door de slechterik Cursa. Cursa betovert de werelden om je heen met een zwart goedje en het is aan jou om deze werelden te redden. Je staat er natuurlijk niet alleen voor en dit keer wordt je niet alleen bijgestaan door de negen helden, maar kun je ook de hulp inschakelen van een reeks Sparks. Deze sterren geven de helden diverse extra krachten en dit maakt je reis een stuk interessanter. Cursa heeft veel van de Sparks gevangen genomen en je eerste stap is dan ook om een paar Sparks te bevrijden. De game heeft er meteen lekker de vaart in en de presentatie is hier echt tof gedaan. Veel van het verhaal wordt verteld via cut-scenes en wat tekstbubbels hier en daar. Dit zorgt er voor dat de game echt aanvoelt als een mooi afgewerkt geheel, de kwaliteit springt echt van het scherm. Dit is een heerlijk avontuur voor één speler.
Eén speler? Het eerste deel bevatte diverse missies die je ook met zijn tweeën kon spelen en die ontbreken hier volledig. De makers hebben de moeilijke keuze genomen om dit onderdeel te schrappen en te focussen op de campagne. En om eerlijk te zijn, dit is de juiste keuze geweest. Hoewel het coöperatieve gedeelte tof was, ging het voor veel spelers voornamelijk om de campagne. De game is enorm. Je bent hier al meer dan 32 uur bezig en dit is als je er snel doorheen loopt. Op de eerste wereld, Beacon Beach, die je tegenkomt, ben je al flink wat uurtjes kwijt en Beacon Beach is één va de kleinere werelden. De koude planeet Pristine Peaks laat zien hoe uitgebreid een wereld kan zijn. Elk hoekje bevat iets om te ontdekken. Nieuwe opdrachten, verzamelobjecten en interessante personages. Je hebt alle vrijheid om de wereld in je eigen volgorde te ontdekken en de diverse zijmissies te voltooien.
Betere gevechten en verkenning
Zoals je zou verwachten is de game op elk vlak grootser, uitgebreider en wonderbaarlijk veel beter dan zijn voorganger. Veel van de minpuntjes zijn hier allemaal weggepoetst. Een kritiekpunt op het eerste deel was dan ook dat de game lineair was, maar hier is dit veel minder aan de orde. Natuurlijk heb je het hoofdverhaal die de speler voortduwt, maar de game lijkt nu meer te hebben gekeken naar hoe succesvolle RPG’s de speler de wereld laat verkennen. De verkenning is niet ingewikkeld, eerder ontspannend en dit maakt dit onderdeel iets wat zelfs de jongste speler plezier kan geven. Je zult hier voorwerpen opsporen, muntjes verzamelen, vissen in een vijver gooien en heel veel kleine missies waarbij jij vijanden moet verslaan. De gevechten schakelen nog steeds over naar een speelbord waar jij diverse opdrachten moet voltooien. Dit kan alle vijanden verslaan zijn, maar ook een punt bereiken, alle golven overleven of objecten op de kaart vernietigen. De game voelt nu eerder aan als een RPG zonder dat het te snel erg ingewikkeld wordt en je veel tijd in menuutjes besteedt. Het is een game die iedereen zo kan oppakken.
Maar dit wil niet zeggen dat de game gemakkelijk is. Tijdens de gevechten is er nog steeds genoeg ruimte om je tactisch inzicht in te zetten. Elk van de negen helden hebben hun eigen wapens en krachten. Zo schiet Mario met twee handpistolen, Luigi met een boog en Rabbid Mario heeft enorme handschoenen om zijn vijanden in elkaar te meppen. Elke held heeft ook een secundaire aanval, waar Rabbid Peach de teamleden kan genezen en Mario zich klaar kan zetten om iedereen die in de buurt loopt meteen te raken. Elk held kan ook meerdere Sparks met zich meedragen en elke Spark voegt een extra optie toe. Zo kun je vijanden vergiftigen, vuuraanvallen, ijsaanvallen of meer kans op critical hits inzetten. Je draagt zelfs ook nog een rugzak met je mee die je kunt vullen met diverse items die je tijdens elke beurt kunt inzetten. Elk held heeft zijn eigen skilltree en de sparks kunnen je omhoog levelen met sterren die je vindt. Dit zorgt ervoor dat het geheel erg volwassen aanvoelt.
Eindbazen en puzzels
De interface is ook volledig overhoop gegooid en de interface in Sparks of Hope werkt eigenlijk zo gemakkelijk dat je haast niet zou denken dat het niet altijd zo heeft gewerkt. Je kunt nu binnen een bepaald gebied lopen waar voorheen je meer met een punt en lijn moest werken. Dit zorgt ervoor dat je een hoop vrijheid hebt en je de helden zo kunt plaatsen hoe je wilt. Elke aanval heeft zijn eigen knop, waardoor je minimaal in menuutjes hoeft te rommelen. De gevechten bevatten ook genoeg diversiteit aan vijanden. De game neemt wel rustig de tijd om nieuwe vijanden te introduceren en tien uur in begin je echt te merken dat de combinatie vijanden je steeds andere tactieken laat toepassen. Sommige vijanden komen terug in een ander kleurtje, ze werken dan bijna hetzelfde maar doen bijvoorbeeld vuuraanvallen in plaats van ijs. De grote eindbazen die je tegenkomt zijn tof en zorgen ervoor dat de levels van de gevechten ook flink groot kunnen worden. Soms kom je maar drie vijanden tegen, maar de andere keer zit een level vol met tientallen vijanden.
Tijdens het verkennen kom je ook af en toe puzzels tegen en deze zijn klein en vragen weinig moeite van de speler. Je moet hier zeker niet zijn voor de puzzels, maar het is wel een mooie afwisseling tussen de vele gevechten. Zijn er dan geen minpunten? Een paar kleintjes. Het laden van de kaart resulteert constant in een kort laadschermpje en ook het openen van sommige menuutjes is even wennen. Soms moet je best lang wachten op de vijanden voordat je aan de beurt bent. Een skip knop had hier mooi geweest. Sommige vijanden respawnen constant in de werelden, waardoor je soms genoodzaakt wordt om een gevecht te stoppen. Dit verstoort soms het verkennen een beetje. Aan de andere kant als je deze netjes uitvoert, krijg je wel gewoon een beloning en ervaringspunten.
Een must-have voor de Nintendo Switch
Sparks of Hope komt hierdoor eigenlijk als een verrassing. De game blaast het origineel volledig weg en verbetert op elk vlak het eerste deel. De presentatie is van de hoogste kwaliteit, het verhaal is lekker kleurrijk en grappig en de personages passen erg mooi bij elkaar. Het vechtsysteem werkt beter dan ooit en de Sparks zijn een geweldige toevoeging. De interface tijdens de gevechten is zoveel beter, waardoor je eigenlijk niet doorhebt dat je een turn-based game aan het spelen bent. De paar minpuntjes zijn erg minimaal en verdwijnen volledig als we naar het totaalplaatje kijken. De game vergeet ook nooit de jongere speler, alles is net uitdagend zonder dat het frustrerend is. Het is daarmee een heerlijk avontuur die voor tientallen uren speelplezier staat. Dit is de game die je dit jaar zeker voor de Nintendo Switch moet aanschaffen.
Origineel artikel gepubliceerd op: www.evilgamerz.com